Rusty Apollo club: KTBA concert report: Freddie |
 |
Ook bij onze noorderburen is het clubseizoen van start gegaan en dus konden we het niet verzaken om bij de familie Theo en Martin Brouwers langs te gaan….en oei, we mogen zeker Mia en Ellen niet vergeten samen met de hele crew . Gezelligheid en het familiale gevoel dragen ze hier heel hoog in het vaandel bij ‘Keeping The Blues Alive’. De zaal van hotel Thijssen in Vlierden wordt telkens weer getransformeerd in een gezellige blues happening en als fotograaf en recensent is het ook uiterst aangenaam wanneer we het over licht en geluid hebben. Vandaag staan hier ‘Rusty Apollo’ op de affiche en ook al doordat mijn blues duiveltje me een andere band Rusty Apollo is voor ons Belgen wel iets minder gekend en er zijn zelfs Nederlanders die deze band nog maar zelden of nooit aan het werk hebben gezien. Gelukkig waren er dan Anka en Teun die me vlug de bio van deze Rusty Apollo in kwamen fluisteren. Na deze welgekome informatie was ik beter op de hoogte en blijkt dat deze leden van Rusty Apollo een meer dan rijkelijke geschiedenis hebben in het muziekland van onze noorderburen. Drummer Mike Meijer speelde ooit nog bij ‘De Gigantjes’ en samen met bassist Michiel van Leeuwen nemen deze twee heren ook het merendeel van de nummers vocaal onder handen. Michiel die speelde ooit nog sax bij ‘Gruppo Sportivo’, en daarmee hebben we toch al 2 ronkende namen uit de Nederlandse muziekgeschiedenis kunnen vermelden. Harper ‘Kim Snelten’ is ook al niet van de minsten want deze mondharmonicaspeler is zo goed als een legende hier in NL. Hij speelde ooit bij de ‘Scene’ en zag het ooit ‘clearly’ bij Lee Towers. Als lid van ‘Drippin’ Honey’ werd deze Kim Snelten ook reeds 2 maal genomineerd als beste harmonica speler. Slide gitarist Onno Voorhoeve zijn roots liggen in Suriname en speelt ook nog bij zijn eigen band ‘Willie Momo’ maar de kleine en grote wasjes doet hij nu bij deze Rusty Apollo. (sorry, dit kon ik niet laten ;-)). Als laatste rest er nog de 2de gitarist Rogier van der Ploeg en ook hij heeft al een meer dan gevulde verleden. Deze ‘Rusty Apollo’ hebben met ‘Oh Yeah’ een debuutalbum op de markt gebracht die bol staat van de covers maar dermate worden gebracht dat door hun arrangementen nummers als ‘Mellow Down Easy’ en ‘Highway 13’ best anders en tegelijkertijd fris gaan klinken. Vanmiddag steken ze van wal met ‘Going Upstairs’ en ik hoop dat dit niet een hint is naar de talrijke vrouwelijke fans hier aanwezig. Hun opbouw naar het begin van de 2de set is best van een sterke kwaliteit en kunnen we dermate goed genieten van ‘Highway 13’ en een meeslepende ‘Wiskey and Women’. Met ‘Wang Dang Doodle’ dat door Willie Dixon werd geschreven voor Howlin’ Wolf voelen we het aan ons water, dit is het einde van dit concert als zien de heren van Rusty Apollo er geen graten in om er onmiddellijk een bissertje bij te voegen. Een sterke formatie deze Rusty Apollo met Mike aan de ‘batterie’ tot het energieke duo Michiel en Onno, al hoeven de solo’s niet altijd een psychedelic gevoel mee te krijgen. Rogier en Kim laten het eerder rustig op hen afkomen maar met zoveel maturiteit dat de klasse er zo vanaf straalt. Voor diegene die enkel stiekem hebben gedanst toch nog even meegeven dat hier op 25 oktober niemand minder dan J.P. Soars & The Red Hots op de affiche prijken...en de snacks waren weer overheerlijk en welkom. |
had ingefluisterd stond ik even op het verkeerde been toen ik en iedereen werd welkom geheten zoals het hier in Noord-Brabant van toepassing is. Een kleine toelichting nog van Martin en zo was mijn Hard-Disc weer prima geüpdatet.
gaan naar Howlin’ Wolf zijn Spoonful. Bo Diddley wordt bij deze oudere ‘youngsters’ ook terug tot leven geroepen met nummers als ‘You Can’t Judge a Book By His Cover’ en zeker ook met ‘Pretty Thing’ waarbij hun overheerlijke stompin’ grooves de talrijke menigte zonder moeite in beweging krijgen. |
more pics on
|
